تعیین رابطه بین مهارت های مورد ارزشیابی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان مجازی مبتنی بر رویکرد سازنده گرایی به منظور ارائه یک مدل مناسب دانشگاه های مجازی ایران

چکیده هدف کلی پژوهش حاضر عبارت است از ارزیابی رابطه بین مهارت های مورد ارزشیابی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان  مجازی مبتنی بر رویکرد سازنده گرایی به منظور ارائه یک مدل مناسب دانشگاه های مجازی ایران. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. ابزار گردآوری داده ها ، پرسش نامه محقق ساخته در خصوص مهارت های مورد ارزیابی دانشجویان و  هم چنین میانگین آزمونهای پیشرفت تحصیلی  طی دو ترم متوالی بوده است. روایی پرسش نامه محقق ساخته در خصوص مهارت های مورد ارزیابی دانشجویان به لحاظ محتوا تأمین شده و اعتبار آنها به روش آلفای کرونباخ  معادل92/0 =α  بدست آمده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه های مجازی ایران در سال 1389-1388  تشکیل می دهد.  بر اساس جدول مورگان ، نهایتاً تعداد 363 نفر  بطور تصادفی برای پژوهش انتخاب  شده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهند ، اصول نگارش، مشارکت در فرایند یاددهی- یادگیری در شبکه(سایت)، پوشه کار الکترونیکی و مدیریت زمان بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان مجازی مؤثر می باشند. در این میان، مؤلفه های تعامل هم زمان با هم کلاسی ها  دارای اثر مستقیم (473/0) ، اولویت دهی به امور مهم و فوری اثر مستقیم (395/0) ، پوشه کار فرایندی اثرمستقیم (290/0)، اصول  علمی نگارش اثر مستقیم(29/0)، پوشه کار فرایندی- فراورده ای اثر مستقیم (250/0)، و اصول فنی دارای اثر مستقیم(25/0)، بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان مجازی است. بر اساس یافته های بدست آمده از تحقیق682/117= Chi-Square،951/0=GFI، 921/0=AGFI ، 000/0 =P-Value ،055 /0 = RMSEA است. براین اساس، برازش مدل مورد مطالعه  در حد قابل قبول  می باشد.